Ilias Verkempinck
Non omnis moriar
17 januari 2019 – 6 juni 2021
And in the sky, the larks still bravely singing, fly …
Meer dan twee jaar later trekken we ons nog elke dag, elk uur, elke minuut …
op aan hoe je ons deed stralen met je magische glimlach …
en gaan we positief verder
voor Bente, Mauro, Marit en je kleine zus Inora
En een kind mag en kan echter niet sterven …
Ons zonnetje zou en zal dan ook verder schitteren!
Velen vroegen waarheen ze bloemen of kransen konden sturen.
Bloemen en kransen … Die zijn toch allemaal zo vergankelijk, niet?
Die bedenking lazen we ooit ook in een 500 jaar oud Azteeks gedicht op een buitenmuur van het Mexicaanse Museo Nacional de Antropología:
¿Solo así he de irme? ¿Como las flores que perecieron?
¡No voy a irme como las flores que perecieron!
Volledig ontwricht bedachten we iets duurzamers dan snel verwelkende bloemen en een minder beladen herdenkingsplaats dan een kerkhof.
Toen we in het UZ Gent nog dachten dat Ilie het zou halen, speelden we al met het idee om voor hem een bos aan te planten.
Ilias speelde immers winter en zomer buiten.
Samen met papa maakte hij een wilgenbrug, een takkenwal en een insectenhotel, en plantte hij talrijke bomen en struiken.
Na amper twee lentes herkende hij al vlinders, kevers en vogels, zoals de koekoek, de vink en de tjiftjaf.
Een maand voor zijn val had hij – in zijn eigen taaltje – nog op vtm nieuws verteld hoe leuk hij het wel vond in het Nationaal Park Hoge Kempen.
En zeg nu eens eerlijk, hoe verrijkend is het niet voor een kind om ergens vrij in de natuur op ontdekking te kunnen gaan?
Na zijn overlijden raapten we onze moed bijeen om een belevingsbos tot stand te brengen.
In de natuur vinden we immers wat rust, komen we samen en laten we ons zonnetje verder schitteren.
Dance for me …
Platform voor steunbetuigingen
Een vzw voor herdenkingsbossen vonden we niet en uitvaartcentra bieden vooralsnog geen duurzaam alternatief voor kransen en bloemen. Een goede vriendin kwam dan maar met het idee om steunbetuigingen te laten samenkomen op een platform: doneeractie.nl.
Om niet te hoeven antwoorden op elke steunbetuigingsvraag, postten we die link op facebook. Een dag later was die al bijna 250 keer gedeeld en kwam de actie zo in meerdere kranten terecht. Minister Zuhal Demir belde ons meteen om haar medeleven te betuigen.
We kregen onder meer steunbetuigingen vanuit het Europees Parlement, van een Vlaamse en een Waalse rechtenfaculteit (KUL en UCL), van minister van Staat Herman De Croo, van de Leedse dansschool, van basisscholen uit West- en Oost-Vlaanderen, van ondernemingen en van veel gezinnen uit gans Europa.
We kregen ook magistrale pentekeningen van de portrettiste Anne Van Herreweghen, een buitenaards schilderij van Ankes neef (www.devijfdedimensie.com), Houtland en Europlay doneerden een prachtig speeltoestel (Ilies rietveld), de Leuvense rechtenfaculteit besloot een boek op te dragen aan Ilias, enzovoort (zie bedankingen).
Een belevingsbos aanplanten: niet evident
In schril contrast met de vlotheid van de doneeractie stond de realisatie van het belevingsbos.
Het was niet evident om in Lede een bebosbaar perceel te vinden.
We konden echter geen jaren wachten om ons ecologisch rouwverwerkingsproject te lanceren.
Eerste project: herstel relict Wellebeeks Ferrarisbos
Toen er in de buurt een loofbos te koop kwam, konden we dit niet laten schieten, ook al zullen we in 2024 nog wel een nieuw bos aanplanten.
Het bos ligt aan de Wellebeek in Lede, tegenover Lotte’s ice cream, op wandelafstand van drie basisscholen (Impe, Smetlede, Wanzele).
Dit bos is het laatste relict van een groot Ferrarisbos aan de Wellebeek (zie biodiversiteit). Van dat bos schiet er nog slechts 3790 m² over. Met dit eerste deel van ons project hebben we dit relict in ere hersteld, onder meer door afval op te ruimen (duizenden kilo’s afval brachten we naar het containerpark in 2021-22) én door 450 inheemse struiken aan te planten (november 2022).
Eind 2023 doneren we dit relictbos aan de provincie Oost-Vlaanderen, die ons gesteund heeft met de aankoop van de inheemse struiken.
En nu nog een bos aanplanten
Met het eerherstel en de donatie aan de provincie van het Ferrarisbosrelict aan de Wellebeek realiseren we al het ene aspect van ons project: een belevingsbos.
Ons cruciale doel om nieuwe natuur tot stand te brengen door bomen aan te planten, hebben we zo echter nog niet gerealiseerd.
We willen Ilias in een dus elders nog aan te planten stiltebos zien meegroeien met nieuwe bomen. Intussen zijn er concretere plannen, binnenkort hopelijk meer hierover.
¡Ah de la vida!
(Francisco de Quevedo 1580-1645)
¿Nadie me responde?
[…]
¡Que sin poder saber cómo ni adónde
La Salud y la Edad se hayan huido!
Falta la vida, asiste lo vivido,
Y no hay calamidad que no me ronde.
Ayer se fue; Mañana no ha llegado;
Hoy se está yendo sin parar un punto:
Soy un fue, y un será, y un es cansado.
En el Hoy y Mañana y Ayer, junto
Pañales y mortaja, y he quedado
Presentes sucesiones de difunto.
