Begin 2022 kochten we (uiteraard niet met de middelen van het natuurproject) een autodaktent bij rooftoptravel.be.

Hiermee zullen we de komende jaren rondreizen naar natuurgebieden in Europa.

Back to basics.

En dat is nodig na alles wat er is gebeurd …

Ilias reisde al mee naar natuurgebieden in Europa, zoals hier in Nacedero del Urederra (ES) in 2019.

De tragische gebeurtenissen en beelden van mei en juni 2021 zijn met geen enkele therapie te verwerken. De film komt ook telkens terug.

De vervloekte planwijziging op 14 mei 2021, het oprijden van de auto van ons bezoek, de laatste keer dat Ilias de kippen binnenliet, de laatste keer dat hij op zijn driewieler zat, de laatste keer dat we samen voetbalden en dansten, de laatste minuut toen we nog samen zaten aan tafel, het geluid van zijn val, ons allerlaatste oogcontact, de loeiende sirenes, zijn operatie, de machines en honderden alarmen, “Liefde is loslaten”, de fatale hersenscans, de verstikkingsgeluiden en aspiraties, de angst en ons koortsachtig zoeken naar een teken van leven, de laatste nacht samen op bed, het afscheid van broer en zussen, de laatste kus, de laatste keer zijn handje vasthouden, de laatste omarming, het afkoppelen van het beademingstoestel, zijn overlijden, de begrafenis, en de aartsmoeilijke vragen van onze andere drie kinderen spoken nog dag en nacht door ons hoofd. 

Niemand verdient zoiets, en al zeker niet het allervrolijkste kindje ter wereld.

Mocht er een god bestaan, waarom doet hij zoiets of laat hij zoiets toe?

We moeten echter verder voor de drie andere kinderen.

Rondtrekken met onze daktent laat ons toe nieuwe herinneringen te maken en weer nieuwe levensvreugde te vinden.